آمـده عـبـد گـنهکـار، بگـو مـی‌بخـشی            با دلی زار و گـرفـتار، بگو می‌بخشی

چـشـم امــیّــد به عـفـو تو خـدایـا دارم            باز هم حضرت غفار، بگو می‌بخشی

کار ما را نگذاری تو به آن آخر وقت            اولـین لحـظـۀ دیـدار، بگـو می‌بخـشی

با بـدهکار خـودت بـاز مـدارا کن، آه            طلـبت را به بـدهکـار، بگو می‌بخشی

تا که آب از سر من رد نشده کاری کن            مثل آن تـوبۀ هـر بار، بگـو می‌بخشی

من خـودم آمده‌ام، فـاش بگـویم خـجـلم            سر به زیر آمدم ای یار، بگو می‌بخشی

دم افـطـار فـقـط یــاد لـب عــطـشـانـم            به همان روضۀ افطار، بگو می‌بخشی

قـسمت می‌دهم اینـبار به عـباس عـلی            به دو تا دست علمدار، بگو می‌بخشی